Muiden – Pampus – Muiden, 1 en 2 november 2014

Recordjaar
Je kan bij deze subtitel makkelijk denken dat we met de Leitsagher een recorduitslag gevaren hebben. Het zou een stukje echte journalistiek kunnen zijn: “Er staat niet wat er staat”. Nee wat hier bedoeld wordt, is dat het op 1 november nog nooit in de geschiedenis zulk mooi weer geweest is. Er werd in Muiden een temperatuur gemeten van 22 0C. Dit heeft er voor gezorgd dat het een roeidag geworden is die zo mooi was dat we de dag niet snel zullen vergeten.

Eerste race
Het roeifestijn Muiden-Pampus-Muiden bestaat uit twee races op de eerste dag en een derde op de zondag. Meestal varen we met de Leitsagher alleen de races op de zaterdag. Zo ook in 2014. Helaas waren we in ondertal. We hadden versterking nodig met twee roeiers om het roeiteam compleet te maken. Ook dit jaar is dit weer gelukt. In de eerste race werd het team versterkt met twee forse roeiers. Geen Schotten, want die leiden alleen maar af, maar echte ex-mariniers. Kerels van “niet lullen maar roeien.”
Het was ook een vuurdoop voor sommigen. Om kort door de bocht te gaan: “daar waar het parcours samenkomt wordt het een drukte van belang”. De schepen komen te dicht bij elkaar en de roeispanen van de boten raken verward. Het lijkt dan op een van de beroemde zeeslagen uit de Nederlandse zeegeschiedenis. Maar onze stuurman Bas stond als Michiel de Ruyter op de Zeven Provincien en spoorde ons aan om geen acht te slaan op de “vuurwisseling” maar met verhevigde inzet door te roeien. Met een goed gevoel beeindigden we de race in een tijd van 51 minuten rond.

Er was er een jarig, hoera, hoera
Na de race hebben we heerlijke appeltaart gegeten ter gelegenheid van de verjaardag van Wim B. Onze verjaardagsong werd door velen uit het publiek meegezongen. “By the way”, Wim kan heerlijke taarten bakken en ik stel voor dat we dit als traditie bij de MPM race blijven handhaven. Onze leadroeier op bakboord heeft van de pauze gebruik gemaakt voor een korte “contemplatieve meditatie” op het voordek.

Tweede race.
Na de rustpauze hebben we ons weer opgeladen voor de tweede race. We kregen een nieuwe Michiel de Ruyter, nl. Cees B. We kregen ook twee andere roeiers als versterking. Twee jonge kerels waarvan een met HT ervaring. We zouden er voor gaan. Ook onze stuur had er veel zin in. Als verse kracht heeft hij de roeiers tot ongekende hoogte opgezweept. En ook tactisch hebben we deze race uitstekend gevaren. Niet in de bocht inhalen, maar rustig achter de blokkerende boot varen om na de bocht met een tussensprint die boot uit de Overijsselse Hanzestad onze mooie spiegel met het wapen van Rumpt te laten zien. Die boot hebben we niet meer terug gezien. Een tweede tactisch verantwoorde ingreep van onze stuurman was om tijdens de bocht rond Pampus het rondje drinken aan stuurboord te laten beginnen, immers voor het ronden van het eiland moet bakboord extra hard roeien.
Daarna ging het bloedhard. Cees zwiepte ons op. We wilden die boten die ons in Amsterdam te snel waren alleen maar onze mooie spiegel laten zien. De twee gasten met “Jopie” als ervaringsdeskundige trokken ook flink van leer. Ze waren geen uitzondering. Overal in de boot klonken aanmoedigen. Met name een ervaren stuurvrouw als Carla schreeuwde het voortdurend uit: “benen er bij!”. Vind ik toch een beetje vreemd. Je zou denken “kop er bij”. Tactiek is minstens zo belangrijk als spierkracht.
Maar ook hier een “biased opinion” omdat uw scribent niet echt bol staat van de spierkracht. Allemaal haalden we volledig uitgewoond de finish. Een recordtijd van 49 minuten en 32 seconden. Omdat de race een afstand kent van 7,5 km betekent dit een snelheid van 9,084 km/uur. Zelfs op het rustige water van de Linge zou dit voor ons een topprestatie zijn. Deze race was een sprint waarin we ons als team volledig gegeven hebben.

Leermomenten
Er is nou niet direct een gewoonte binnen de roeiclub voor een “after action evaluation” zoals in het leger na elke (zee)slag.
Laten we het dan een moment van overweging noemen. Het eerste leermoment hebben we hierboven al besproken: elk jaar is er bij de MPM race appelgebak.
Ten tweede, de vraag die ons bezig houdt is: “Hoe komt het toch dat we ons uit de naad roeien en toch zo laag geklasseerd zijn?” Voor de twee races op de zaterdag waren we 25ste van de 37 teams in dezelfde klasse. Het antwoord schijnt te liggen in het feit dat onze handicap verkeerd is berekend en/of gemeten. Voor het bestuur aanleiding om in 2015 weer een weerstandsbepaling in Friesland aan te vragen. Een heel wijs besluit omdat een betere klassering recht doet aan onze inspanningen en ons zal enthousiasmeren om er nog harder aan te trekken. Er is nog wat discussie waar het nu in Friesland is, maar daar komen we wel uit. Sommigen dachten aan Lemmer, maar werd later ingeruild voor Sloten en weer later voor Makkum. De tijd zal het leren wie de weddenschap gewonnen heeft. Een derde leermoment is van een andere orde. Uit de overleveringen heb ik vernomen dat er vroeger na afloop gezamenlijk gegeten werd (cq gedineerd werd) in Graaf Floris bij de sluis van Muiden. Zou het niet een goed idee om deze traditie in ere te herstellen. Iets om in te brengen op de ALV?

Muiderslot
Graaf Floris is ook zo’n historische figuur, net als onze Michiel. Muiden met het Muiderslot aan de uitmonding van de Vecht in de Zuyderzee staat bol van de historie. Op de foto van de MPM race 2014 staat het Muiderslot prominent. Even op Wikipedia nagekeken: “Graaf Floris V werd op 27 juni 1296 in de omgeving van het kasteel vermoord. Tijdens een valkenjacht werd hij gevangengenomen door de deelnemende edellieden Gijsbrecht IV van Amstel en Herman van Woerden. Hij werd vijf dagen gevangengezet in het kasteel. Bij een ontsnappingspoging uit het kasteel werd hij, door onder anderen Gerard van Velsen, gedood met 22 messteken. Op deze zonnige 1 november 2014 komen we met een zucht tot de conclusie: “Er is niets nieuws onder de zon.”

En tot slot
Een beetje verslag eindigt met “Al met al” en dan een vage omschrijving. Dit verslag zou ik ook willen eindigen met een impressie op een hoger abstractie niveau, maar dan ook wel gemeend: “Een dag met goede herinneringen, uitstekend geroeid en een goede vriendschap”.

Theo Ockhuizen,
Rij 6, stuurboord

Klik hier voor de Foto’s