HT Race (Harlingen-Terschelling), 10 mei 2013

“We gaan naar Rome, maar daar is niets van gekome” of “Hoe een aspergemaaltijd een teleurstelling doet vergeten”

Elk jaar in het voorjaar vibreert onze sloeproeivereniging. We gaan voor de HT. Dat is zo iets als we gaan ons voorbereiden op deelname aan de Olympische spelen. Het gehele roeiseizoen is zo ingericht dat we in mei pieken. In de winter is de boot op puntjes gesteld, geschilderd, de riemen zijn gestuurd en gelakt. De boot is in tiptop conditie. Nu de roeiers nog.

De voorbereiding dit jaar verliep wat anders dan gepland. In de eerste plaats vielen Carnaval, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren vroeg. Dat is logisch omdat deze van oorsprong christelijke feestdagen aan elkaar gekoppeld zijn en de maanstand zodanig was dat de feestdagen vroeg vielen. Volgend jaar vallen deze dagen later in het jaar.
Houd er rekening mee dat de HT op vrijdag 30 mei 2014 gevaren wordt. Dat geeft dus een 3 weken langere voorbereidingstijd, mits we natuurlijk in ongeveer dezelfde week van start gaan.

Dat was trouwens dit jaar ook een probleem. Het weer was vroeg in het jaar niet zo gunstig, om het voorzichtig uit te drukken. Er zijn enkelen onder ons die beweren dat ze met ijs op de Linge gevaren hebben. Je kon net niet op de Linge lopen, zo gaat het verhaal. Een andere tegenvaller, zo in het begin van het seizoen, was dat de Leitsagher in de winterperiode geleden had onder “decubitus”. Door al deze zaken, de noodzakelijke reparatie, het koude weer en de maanstand was er dus een korte voorbereidingstijd. Maar ons actieve bestuur had een moderne oplossing gekozen om de opkomst voor trainingen te stimuleren: “name and shame”. Er werd een lijstje bijgehouden met de trainingsarbeid. Ik kan jullie verklappen dat dit voor de rapporteur betekend heeft dat afspraken verzet werden om maar niet laatste te worden in het rijtje. In voetbaltermen: mijn streven was om in het “linker rijtje” te komen. Bij de laatste stand (email di 7-5-2013 22:44 uur) was ik een goede middenmoter.

Een handicap dit jaar was ook dat we maar nauwelijks voldoende leden hadden die de trainingsarbeid wilden verrichten voor een HT.
We hadden pech dat twee vaste HT-gangers dit jaar door blessures niet aan de race konden deelnemen. Marc was wel op de volgboot om ons met raad en daad ter zijde te staan. Het bestuur, en met name Rian, is tot op het laatste moment druk geweest met het vinden van vervangers. We weten dat Rian daar goed in is. In Londen bijvoorbeeld, kwam ze met een beeldschone knaap op de proppen die onze roeisters helemaal van streek maakte. Nu kreeg ze Pascal zo ver om op de dag van de race vanuit Utrecht op en neer te rijden en de race mee te roeien. Hij was nog getraind ook. Rian heeft ook gebruik gemaakt van het Internet om een tweede vervanger te vinden. Zo iets van “roei-dating”. Zou ze daar ervaring mee hebben? Hoe het ook zij, ze kwam met een stevige Fries op de proppen die – hoe bestaat het – ook getraind was.

Met andere woorden, op de dag van de race was de Leitsagher optimaal geëquipeerd. Maar hier ligt natuurlijk wel een zorg voor de toekomst. Hoe houden we voldoende leden die de HT race willen en kunnen roeien? Ik heb daar wel een oplossing voor. Er zijn leden die luid verkondigen dat zij het, na 10 keer de HT gevaren te hebben, wel genoeg vinden. Maar het is net als bij de training: als we de km in 180 slagen willen roeien dan gebeurt dat ook, want we blijven bij het tellen steken op 179, 179 en 179. Zo ook met die 10 keer HT. We blijven nu eenmaal steken op 9 keer.

Na een interessante e-mail discussie, wie met wie de tocht naar Harlingen zou ondernemen, waren de plaatsen uiteindelijk verdeeld. Donderdagavond waren we allen in Harlingen. Ook Ron en Anneke. Zij combineren de HT met een weekeindje kamperen met hun caravan in Harlingen. Ik denk dat dit niet zo zeer is vanwege de bruisende stad Harlingen, maar gewoon voor de gezelligheid en de gezonde spanning van de HT race. We gaan voor traditie, dus hadden we dezelfde volgboot afgehuurd als in vorige jaren, de Excelsior. Chris is nog steeds onze kapitein/stuurman. Dit jaar was er een andere matroos.

“s Nachts gebeurde het. Het begon rustig. Dit jaar geen klachten over bomen. Ze werden wel opgezet (heerlijk gekletst) maar niet omgezaagd (gesnurkt). Het begon te waaien en vervolgens te stormen. “s Ochtendsvroeg waren we nog optimistisch maar al snel werd duidelijk dat het niet verantwoord zou zijn om de race door te laten gaan De race werd afgelast. In eerste instantie voor de vrijdag, maar later ook voor de zaterdag. Teleurstelling maar ook berusting. Ik moet zeggen het team heeft de tegenvaller goed opgepakt. Toen we later op de ochtend een stevige wandeling gemaakt hadden op de havenpier, waren we er allen van overtuigd dat de beslissing juist was. Ik denk zelfs dat we de haven niet eens uitgekomen waren zoveel wind en stroom tegen.

Ja, een tegenvaller dus. Niemand had er op gerekend. De ervaren HT-gangers zeiden zelfs dat het in hun negen jaar niet eerder voorgekomen was. Eerst was een beetje verslagenheid “zo van wat nu?” Het bruisende nachtleven van Harlingen klonk niet zo verleidelijk. De stad zelf heeft een leuk winkelbestand, maar na drie keer de hoofdstraat op en neer gelopen te hebben heb je die natuurlijk wel gezien. Anton Wachter, het beeld naar de hoofdpersoon uit de “Wachter romans” van Simon Vestdijk, kijkt ook een beetje stuurs de hoofdstraat in.

Kortom, een plan B bestond niet, maar er volgde een vrije invulling van de dag. Eerst met z”n allen pierewaaien, daarna een lopend buffet met heerlijk donker bruin brood. Niks doen, een sigaartje roken, een cognacje drinken, winkelen, een tegeltjeswinkel bezoeken op zoek naar scherven, etc. Eerst dacht ik: “Linda zoekt geluk” maar het bleek voor een soort kunstwerk te zijn (tenminste dat denk ik nu). Bij terugkomst bleek het team gereed te zijn om de sloep naar de kraan te varen om op de trailer te plaatsen. Bas had een buitenboordmotortje mee genomen en het werkte perfect. Moeiteloos roeide Linda, bijna in haar eentje, de sloep naar de kraan. Met de technische staf onder leiding van Bas, onze officiële Ct-er (Commissaris Techniek), werd de Leitsagher nauwkeurig op zijn plek geplaatst. Wat zijn we trots op onze nieuwe trailer. We zijn daarna teruggelopen naar de Exelsior.

Toen kwam het hoogtepunt van het korte weekeinde, “een tweedaagse uitwaaitocht bij de Wadden” zo zou het in de VVV-catalogus van Harlingen kunnen staan. De Maaltijd. De asperges met ham en ei waren voortreffelijk. Heerlijk, alle lof voor de keukenbrigade! De sfeer was opperbest, interessante discussies en de wijn smaakte naar steeds meer. Na de hoofdmaaltijd was er nauwelijks nog ruimte in onze magen voor het toetje. Maar toen duidelijk werd dat dit smaakvolle roomyoghurt was met fruit en slagroom bleek dit voor iedereen te verleidelijk te zijn. Voor de mensen met een voeding en voedseltechnologische achtergrond was er nog een fraai stukje productie-innovatie op te merken. Met neme room en suiker en giet dat in een Cola fles en schudden maar. Deze activiteit bleek geheel aan mannen voorbehouden te zijn en heel interessant was het om hun techniek gade te slaan. Maar het moet gezegd, de slagroom smaakte uitstekend.

Het weekeinde liep ten einde. De helft ging die avond naar huis en de helft zou tot zaterdag blijven en de Leitsagher op de trailer naar huis rijden en/of begeleiden. Ik heb inmiddels gehoord dat de trailer uitstekend rijdt en een goede investering is. De ploeg die op vrijdag naar huis ging moest wel eerst de afwas doen. De keuken had er nog nooit zo schoon uit gezien. Jullie begrijpen het al: ik zat in deze afwasploeg. Als je nu zo’n weekeinde overziet dan kom ik tot de conclusie dat het toch weer een succes was. Natuurlijk is er de teleurstelling over de niet gevaren race, maar er was saamhorigheid, een goede sfeer en we hebben elkaar beter leren kennen. We gaan er volgend jaar weer voor, de negende keer dat de Leitsagher de HT-race vaart.

Theo Ockhuizen, Rumpt 12 mei 2013

Klik hier voor de Foto’s